به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پیام دلیجان؛ به نقل از ایرنا، این روز، نه تنها زمان جشن و شادمانی است، بلکه فرصتی برای اندیشیدن به حقوق کارگران و شرایط کاری آنان و تجدید نظر در سیاست‌ها و برنامه‌های حمایتی است که می‌تواند به بهبود زندگی و کار این قشر از جامعه کمک کند. اهمیت این روز در نهادینه‌سازی فرهنگ کار و احترام به زحمت‌های کارگران، نقشی کلیدی ایفا می‌کند و یادآور نیاز مبرم به عدالت اجتماعی در محیط‌های کاری است.

در دنیای امروز، با وجود پیشرفت‌های فناوری و اقتصادی، هنوز هم کارگران با چالش‌های جدی مانند عدم امنیت شغلی، حقوق نابرابر، شرایط کاری سخت و بی‌توجهی به سلامت جسمانی و روانی مواجه‌اند. بحران‌های اقتصادی و شکل‌گیری قراردادهای موقت و غیررسمی نیز از جمله مسائلی هستند که بسیاری از کارگران را تحت فشار قرار می‌دهند. به همین دلیل، روز جهانی کارگر نه تنها یادآور زحمات گذشته است، بلکه مسئولیت ما را به عنوان اعضای جامعه برای حمایت از حقوق کارگران و ارتقاء شرایط زندگی و کاری آنها نشان می‌دهد.

کارگران به عنوان بازوان محرک جامعه نقش بسزایی در رشد و بالندگی کشور ایفا می‌کنند. همان‌گونه که کارگران به کار و تولید مشغولند به همان مقدار نیز نیازمند حمایت‌های قانونی و رسیدگی به وضعیت‌شان هستند.

کارگران از قشر پایین و متوسط جامعه در شرایطی روزگار سپری می‌کنند که نیاز به امنیت شغلی، تامین معیشت و حق بیمه دارند. این در حالی است که قراردادهای موقت و بی‌توجهی به قانون کار در هنگام عقد قرارداد و قراردادهای سفید امضاء، پرداخت دیرهنگام حقوق، افزایش ناچیز حقوق، آموزش، خدمات رفاهی، بهداشت و درمان و نیازهای معیشتی و صدها مورد دیگر از جمله مصادیق نا امنی شغلی در جامعه کارگری است.

کارفرمایان و دولت‌ها باید به این روز توجه ویژه‌ای داشته باشند و در تلاش برای بهبود شرایط کاری و اقتصادی کارگران جدی‌تر باشند. ایجاد فضای کاری امن، منصفانه و حمایتی نه تنها به نفع کارگران است بلکه به رشد و بقای کسب‌وکارها نیز کمک می‌کند. وقتی که کارگران احساس کنند که مورد احترام و حمایت قرار می‌گیرند، انگیزه و بهره‌وری آنان افزایش می‌یابد و این موضوع به نفع اقتصاد کل کشور خواهد بود.

دست‌هایی که در کارخانه‌ها کار می‌کنند، تمام روز در حال تمرکز بر جزئیات هستند و با دقت و پشتکار، محصولاتی را خلق می‌کنند که در زندگی روزمره همه ما نقش دارند. به همین ترتیب، دست‌هایی که در مزارع کار می‌کنند، با دقت و زحمت، محصولات غذایی را به بار می‌آورند که پایه‌گذاران زندگی و بقا ما هستند. این دست‌ها، فرزندان زحمات و تلاش‌های بی‌وقفه‌اند و هر روز به ما یادآوری می‌کنند که هیچ چیز به سادگی به دست نمی‌آید.

اما داستان کارگران تنها به کار و تلاش فیزیکی محدود نمی‌شود. آن‌ها نمایندگان آرزوها و آرمان‌های جامعه نیز هستند. کارگری که در یک کارگاه کوچک مشغول به کار است، می‌تواند چهره‌ای از امید و تلاش را به تصویر بکشد. او نه تنها برای تأمین معیشت خود و خانواده‌اش، بلکه برای ساختن آینده‌ای بهتر برای فرزندانش می‌کوشد. دست‌های او در واقع نماد امید و تلاش در برابر مشکلاتی است که ممکن است هر روز با آن‌ها مواجه شود.

در دنیای امروز، مهم است که به کارگران و زحمات آن‌ها احترام بگذاریم. در عصر تکنولوژی و صنعتی‌سازی، نباید فراموش کنیم که پشت هر فناوری و نوآوری عظیم، دست‌های کارگرانی هستند که با تعهد و عشق به حرفه خود، به زندگی ما معنا می‌بخشند. این نکته نه تنها در صنعت بلکه در تمامی ابعاد زندگی موجود است و باید همواره مورد توجه قرار گیرد.

ارزش کارگر همین بس که پیامبر(ص) بر دستان پینه بسته بوسه زد و فرمود؛ کار کردن برای کسب روزی عبادت است.

این کارگران هستند که در خط اول ریل توسعه کشور قرار دارند و چرخ‌های اقتصادی را به حرکت درمی‌آورند، آنان سال‌های سال است که در جبهه اقتصادی کشور با سلاح شرافت و غیرت، پرچم سربلندی ایران عزیز را برافراشته و جانانه ایستاده‌اند و تلاش می‌کنند.

استان مرکزی به عنوان پایتخت صنعت ایران دارای حدود سه هزار و ۸۰۰ واحد صنعتی، تولیدی و معدنی است و شمار زیادی از کارگران ایران در این خطه مشغول به فعالیت هستند اما جمع کثیری از آنها با وجود سالها فعالیت در محل خدمت و اثبات توانمندی خود، هنوز از قراردادهای موقت رنج می‌برند.

بسیاری از کارگران استان مرکزی با وجود اینکه در حرفه‌های مختلف و مشاغل سخت فعالیت دارند اما مشکلات زیادی در خصوص درج عناوین شغلی خود دارند و به واقع مشمول این بخش برای بازنشستگی نمی‌شوند.

مشکلات اقتصادی، معیشتی، روحی و روانی، فاصله طبقاتی، بیمه، کوچک شدن سفره، نداشتن مسکن و بسیاری از خدمات رفاهی نیز قشر کارگر استان مرکزی را رنج می‌دهد و خاطر آنها را آزرده کرده است.

نبود عدالت در پرداخت حقوق‌ها از دیگر مسایل و مشکلاتی است که کارگران هر روز آن را لمس می‌کنند اما چاره‌ای ندارند، زیرا مجبورند که حداقل دستمزد را برای خرید لقمه نانی داشته باشند و تَن به هر بی‌عدالتی می‌دهند.

امید است روزی برسد که گرامیداشت روز و هفته کارگر بهانه‌ای برای برپایی جشن و شادی باشد و کمتر مشکلاتی دور این قشر زحمتکش را احاطه کرده باشد.

دست‌هایی که می‌سازند نه تنها سازنده فیزیکی جهان بلکه سازنده فرهنگی و اجتماعی آن نیز هستند. با احترام به تلاش‌های این افراد، می‌توانیم به ساختن دنیایی بهتر و انسانی‌تر ادامه دهیم. کارگران، با دستان خستگی‌ناپذیرشان، در حقیقت آفرینندگان زندگی هستند و ما به عنوان اعضای جامعه وظیفه داریم که قدر این زحمات را بدانیم.

روز کارگر فرصتی است برای یادآوری این نکته که کارگران نه تنها نیروی محرکه اقتصاد، بلکه انسان‌هایی با حقوق و کرامت هستند که شایسته بهترین‌ها هستند. بیایید در این روز، با هم به ارزش‌های کار و زحمت احترام بگذاریم و به سمت ایجاد جامعه‌ای عادلانه‌تر و انسانی‌تر حرکت کنیم. ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا صدای کارگران را بشنویم و به حقوق آنها احترام بگذاریم، زیرا آینده‌ای بهتر تنها با همکاری و همبستگی ممکن است.